Moore's Law zal niet leiden tot de Age of Abundance

Sommige geleerden, zoals Michio Kaku, denken dat we op de drempel staan van een nieuw tijdperk. Over enige jaren zullen we leven in een soort paradijs, waarin al onze noden en wensen worden gelenigd en vervuld door alom aanwezige technologie. Deze wetenschappers zijn wellicht te voorbarig, want er zijn problemen die voorlopig nog niet zijn opgelost.

Michio Kaku

Michio Kaku is een professor aan The City University of New York, waar hij theoretische natuurkunde doceert. Zijn specialisatie is de String theory, waaraan hij bijdrage levert. Hij heeft meerdere boeken geschreven over natuurkunde, toekomstige technologische ontwikkelingen en de gevolgen daarvan. Tevens heeft hij documentaires over deze onderwerpen gemaakt in samenwerking met onder andere BBC en Science Channel. Met zijn werkzaamheden en zijn humoristische vertellingen en uitleg, waarin hij met aansprekende voorbeelden op eenvoudige wijze de meest ingewikkelde en fundamentele aspecten van natuurkunde en andere wetenschappen schetst, maakt hij wetenschap toegankelijk voor een groot publiek.

Moore's law

Michio Kaku ziet een tijdperk van overvloed aanbreken in de nabije toekomst, omdat de chip zo goedkoop zal worden, dat ze na gebruik weggeworpen zouden kunnen worden. Als voorbeeld noemt hij de bekende wenskaart die een chip bevat die bijvoorbeeld een verjaardagslied kan afspelen, en die we daarna in de prullenbak gooien. Dat hebben we te danken aan de gevolgen van Moore's Law. Dit is een veel aangehaalde vaststelling door Gordon E. Moore, een van de oprichters van Intel. Volgens Moore zal het aantal transistors op een geïntegreerde circuit iedere twee jaar verdubbelen. Dit wordt vaak begrepen als: de rekenkracht van computers zal iedere twee jaar verdubbelen. En chips met een bepaalde rekenvermogen zullen voortdurend worden overtroffen door sterkere varianten en daarom steeds goedkoper worden. Als gevolg daarvan zullen ze overal in worden verwerkt.

Revolutie in de gezondheidszorg

Chips met medische toepassingen zullen worden geïntegreerd in alledaagse voorwerpen als kussens en kleding. Onze pyjama zal onze gezondheid scannen terwijl we liggen te slapen en indien nodig de gegevens doorseinen naar onze huisarts. Deze zal de gegevens analyseren en zo nodig contact met ons opnemen. Artsen en dokters zullen minder tijd kwijt zijn aan huisbezoeken, informatievergaring en aan het diagnose stellen. Doordat we constant in de gaten zullen worden gehouden, zullen ziekten in een zeer vroeg stadium worden gesignaleerd, waardoor behandelingen minder sterk hoeven te zijn en toch meer effect zullen hebben en daardoor minder zullen kosten.

Augmented Reality

We zullen brillen en contactlenzen dragen die ons constant zullen voorzien van informatie over onze omgeving en de mensen die we ontmoeten. De wereld waarin we leven zal een samensmelting zijn van de echte wereld en het internet, waarin we voortdurend
in contact zullen staan met informatiebronnen, netwerken van contactpersonen en elektronisch geheugens.

Probleem 1: energie

Er is echter meer dan een probleem die zo'n Utopia in de weg staat. Een daarvan is energie: als we omringd zijn van onnoemelijk veel technologische producten zal de energievraag onnoemelijk groot zijn. Energiezuiniger apparatuur hoeft geen oplossing te zijn, want er bestaat zoiets als de paradox van energiezuinigheid: hoe zuiniger de technologie is hoe meer energie we verbruiken. Met andere woorden als iets energiezuinig is zullen we er meer van kopen en daardoor meer energie gaan verbruiken.

Televisie

Een voorbeeld van de paradox is de televisie: de oude beeldbuis televisies verbruikten 70 watt elektriciteit per uur met een scherm van 30 inch. Vervolgens werd de led televisie ingevoerd, die zuiniger was dan zijn voorganger en platter. Op zich een fantastische ontwikkeling, maar omdat de led tv naar verhouding minder kolossaal was en minder elektriciteit verbruikte met dezelfde schermafmeting, werd het scherm steeds groter. 32 Inch was een gangbaar formaat voor de beeldbuis televisie, 52 Inch is gangbaar voor de led televisie, oftewel de meest populaire schermafmeting verdubbelde bijna.

Led lampen

Nog een voorbeeld is de led verlichting. Deze lichtbronnen verbruiken een fractie van wat een gloeilamp verbruikt. Daarom heeft men hele wolkenkrabbers vol gehangen met led verlichting, niet aan de binnenzijde waar ze nog nuttig zouden zijn, maar aan de buitenkant, ter decoratie. Hierdoor heeft deze technologische ontwikkeling zijn doel volledig voorbij geschoten.

Als chips zo goedkoop zullen worden dat ieder centimeter van onze omgeving en kleding ervan zal worden voorzien, dan zullen we meer energie verbruiken dan nu, terwijl de energievoorziening nu al met de nodige moeite tot stand komt.

Probleem 2: grondstof

Een tweede hindernis is ook een paradox: hoe goedkoper hoe meer het kost. Met andere woorden: als iets goedkoper wordt, gaat men er minder zuinig mee om en daardoor meer van kopen, omdat ze "disposable" zijn. Een voorbeeld hiervan is de genoemde wenskaart. Het gevolg is dat we meer grondstoffen nodig hebben om meer producten te produceren, waardoor we weer meer energie gaan gebruiken.

Mogelijke oplossingen

Wat kunnen we doen om de problemen te omzeilen? We kunnen producten energiezuiniger maken en minder grondstoffen voor de productie gaan gebruiken. Beide oplossingen zijn echter beperkt inzetbaar, omdat er grenzen zijn. Hoe zuinig een apparaat ook is, het verbruik zal nooit nul worden en hoe weinig materiaal we ook gebruiken om een voorwerp te maken, er is altijd grondstof nodig. Als we een chip tweemaal zo zuinig maken met de helft van de benodigde grondstof, maar vervolgens acht keer meer van gaan produceren en gebruiken, dan gaan we toch vier keer meer energie en materiaal gebruiken.

Conclusie

Met de huidige staat van energieproductie en grondstoffenvoorraad is de "Age of Abundance" niet realiseerbaar. Ons planeet is te klein om aan iedereen een wereld van technologische overvloed te leveren. Tenzij de wetenschap in slaagt om chips zo zuinig te maken dat het energieverbruik verwaarloosbaar is en tenzij het in slaagt om chips te produceren met verwaarloosbaar hoeveelheid grondstoffen, zal de geschetste technologische Utopia niet mogelijk zijn.
© 2012 - 2024 Rabarber, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Fahrenheit 9/11: George W. Bush, 11 september en terreurFahrenheit 9/11: George W. Bush, 11 september en terreur"Fahrenheit 9/11" is zonder twijfel één van de bekendste producten van regisseur Michael Moore. De regisseur van onder m…
Charles Willard Moore: een biografieCharles Willard was een architect uit de Verenigde Staten. Naast zijn werk als uitvoerend architect gaf hij les op unive…
nieuws uitgelichtSamsung V-Nand-geheugen en de Wet van MooreVolgens de Wet van Moore verdubbelt de computerkracht elke twee jaar. Tot voor kort leek dit te kloppen, maar kan dat bi…

Wat doet Bouw- en Woningtoezicht?Wat doet Bouw- en Woningtoezicht?Heb je bouwplannen dan krijg je al snel te maken met de afdeling Bouw- en Woningtoezicht van de gemeente. Zij waken over…
Overtuigen volgens 6 principes van Robert CialdiniHoe overtuig je iemand? Of hoe verkoop je iets? Want eigenlijk probeer je dan ook iemand te overtuigen. in dit artikel v…
Bronnen en referenties
  • Mkaku.org
Rabarber (3 artikelen)
Gepubliceerd: 08-10-2012
Rubriek: Wetenschap
Subrubriek: Diversen
Bronnen en referenties: 1
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.