Maakt DLNA de elektronica in je huis gebruiksvriendelijker?

Elektronische apparatuur die niet op elkaar past en tot ergenis leidt. "Binnenkort is dat allemaal verleden tijd met DLNA. Spoedig zal alle elektronische apparatuur in huis met elkaar verbonden zijn, van mobieltje tot televisie en computer. Alles kan straks simpel met elkaar communiceren, via het wondermiddel DLNA (Digital Living Network Alliance)." Aldus de gedachte circa 2005. Maar hoe denken we daar vandaag de dag over?

Hoe werkt DLNA ?

Met DLNA deel je via je thuisnetwerk bestanden. Je speelt bijv. een film die op je pc staat af op de tv. Om bestanden te delen moeten beide apparaten natuurlijk DLNA ondersteunen en zijn aangesloten op hetzelfde wifinetwerk. Veel tv's en laptops met Windows hebben reeds DLNA ingebouwd.

Waarom is DLNA ontwikkeld

DLNA is begin van dit millennium ontwikkeld, toen je slechts een foto of video van je PC naar je tv kon streamen door lokaal opgeslagen media af te tappen. Maar vandaag de dag zijn er genoeg streaming- en sharingsites als Flickr, Spotify en Netflix, waardoor het oorspronkelijke doel van DLNA vervangen is door een veel eenvoudiger methode. Sony, de oprichter van DLNA, ondersteunt DLNA zelfs niet op haar PlayStation-4 (het schijnt overigens dat Sony dit misschien in de toekomst alsnog zal toevoegen).

Het tegenwoordige nut van DLNA

Heb je echter vele gigabytes aan media op je harde schijf, dan is het nog steeds de moeite waard om DLNA wel te proberen. Wees wel bedacht op de beperkingen van het systeem, en bereid je voor om met vallen en opstaan te leren welke combinatie van serversoftware en componenten op je netwerk het beste functioneert.

Zelfs indien DLNA ten slotte buiten de boot zou vallen, blijft het verbond goed werk verrichten. Haar laatste initiatief - VidiPath genaamd - is gemaakt om gebruikers in staat te stellen hun betaaltelevisiecontent over het netwerk te streamen zonder dat voor elke tv een extra settopbox nodig is.

Zoals men circa 2005 over DLNA dacht

"DLNA brengt orde in de chaos"

In elke Nederlandse woning stonden ook destijds veel meer apparaten met een stekker. Volgens de statistieken gemiddeld liefst 65 apparaten per huishouden. Foto’s, muziekbestanden en films stonden op vele verschillende apparaten, harde schijven, USB-sticks, Cd-roms enz, vaak zonder enig opschrift. Om in deze chaos enige ordening aan te brengen sloegen verschillende fabrikanten van consumentenelektronica, computers, en portable producten de handen ineen en verbonden zich aan het DLNA-protocol. Voldeden apparaten aan de eisen van DLNA, dan werd (en wordt) het gemakkelijk om toegang te krijgen tot (digitale) bestanden van muziek en foto’s, en kun je in elke kamer van je woning een film bekijken of een print maken.

Wat hadden we ook toen we zoal in huis

In de meeste woningen een drietal “eilanden”:

• de audio/Video/TV-eenheid
• de PC-met printer, scanner
• draagbare apparatuur als MP3-speler, Mobieltje, laptop. Pda

Het wondermiddel DLNA koppelde alles

Men wilde dat al deze apparatuur met elkaar kon communiceren, zonder al te veel ingewikkelde ingrepen. DLNA zou dat als open standaard heel gemakkelijk maken. Zo kon je bijvoorbeeld met de Nokia N79, die reeds DLNA-gecertificeerd was, de tv bedienen maar ook MP3-bestanden met de laptop synchroniseren. (De Nokia N79 was een geavanceerde multimedia mobiele telefoon). Dit alles draadloos en direct, zonder afhankelijk te zijn van andere draadloze (computergerelateerde) technieken als wifi of bluetooth.

Wat is DLNA precies

DLNA staat voor Digital Living Network Alliance. Het is een samenwerking van maar liefst ruim 200 fabrikanten van consumenten elektronica. Het idee was en is dat als producten met elkaar kunnen communiceren (ook indien ze van verschillende fabrikanten komen), de consument daar bij gebaat is. Hoe meer voordelen een product heeft, des te groter is immers de kans dat de consument tot aanschaf overgaat. Het protocol garandeert dat ook in de toekomst aangeschafte apparaten probleemloos in het bestaande DLNA-netwerk passen.

Zie ook onderstaande reactie dd 3-1-2011, van Thomas G.