QR-code, concurrent van de streepjescode

Een QR-code is een code die bestaat uit kleine vierkantjes die zowel horizontaal als vertikaal gelezen kunnen worden. Vanwege die twee richtingen is er sprake van een tweedimensionale code. De code is in 1994 ontwikkeld door Denso-Wave wat een dochteronderneming is van het Japanse bedrijf Denso. De QR-code vindt steeds meer toepassingen zoals bijvoorbeeld in het treinverkeer als vervanger van kaartjes.

Snellere identificatie

Het bedrijf Denso is een van de twee grote toeleveranciers in de auto-industrie (de tweede is Bosch). Denso levert onderdelen over de hele wereld aan bekende automerken. De code is door Denso ontwikkeld omdat Toyota eiste dat de auto-onderdelen beter en sneller geïdentificeerd zouden kunnen worden. QR is de afkorting van Quick Response (snelle reactie).

QR-code met veel toepassingen

Hoewel QR-codes aanvankelijk bedoeld waren voor het identificeren van auto-onderdelen, ontstond in Japan al gauw het idee de QR-code ook voor andere zaken te gebruiken. Bijvoorbeeld als link naar een url (de letters en tekens waarmee een website wordt aangeduid). De QR-code wordt dan door een speciale lezer omgezet naar een die url waarmee de website kan worden geopend. Zo’n lezer kan als software worden gedownload op een gsm en biedt dan tal van mogelijkheden in de internetsfeer. Op die manier hoeven de gegevens van de url niet meer één voor één te worden ingetoetst om op internet te komen. Ook heeft een QR-code mogelijkheden op de gebieden van e-mailen, sms-berichten en telefoonnummers en vele andere. In Japan wordt de code inmiddels ook gebruikt in tijdschriften, op bushaltes en op visitekaartjes enz. In Nederland wordt de code toegepast op de e-tickets van de Nederlandse Spoorwegen.

QR-code met veel opslagruimte

Sinds de zeventiger jaren van de vorige eeuw bestaat er een ééndimensionale streepjescode die op nagenoeg elke verpakking voorkomt. Caissières hoeven niet meer alle prijzen van de artikelen in te toetsen. De codes worden elektronisch vertaald door de streepjes langs een laserscanner te halen. De streepjes bevatten een soort morsecode. De dikte van de streepjes en de ruimte er tussen bepalen de code voor een serie cijfers. Maar de opslagruimte van de streepjescode is beperkt met een maximum van dertien functies. De tweedimensionale QR-code heeft veel meer mogelijkheden omdat de code zowel horizontaal als vertikaal afgelezen kan worden. Tevens worden bij de QR-code geen streepjes maar kleine vierkantjes gebruikt. Bij een rijtje hoeven die vierkantjes niet aaneengesloten te zijn tot een streepje. Door de onderbrekingen, en de talrijke manieren om te onderbreken, heeft de QR-code zeer veel meer mogelijkheden dan de streepjescode.

Niet perse rechtop houden

Om de QR-code niet op een bepaalde manier voor de lezer te hoeven houden, heeft de code in drie van de vier hoeken een extra vierkant. Door die drie vierkanten kan de lezer bepalen vanuit welke stand de code gelezen moet worden. Dit in tegenstelling tot de streepjescode waarbij de caissière nog wel eens moeite kan hebben om de laserscanner precies langs de streepjes te houden. Het vertaalprogramma van de QR-code ziet dus in welke hoek zich geen vierkant bevindt en zet de code automatisch rechtop.

Lees verder

• Herkenning van een boek door ISBN
• Streepjescode en de toekomst