Desert Bus: De langst durende minigame ter wereld
In april 1995 wilden de Amerikaanse goochelaars Penn en Teller hun videogame, Penn & Teller's Smoke and Mirrors, uitbrengen op de Sega Mega-CD console. De videogame bestond uit een reeks van zes minigames. Deze minigames waren zogenaamde oplichtspellen waarmee iemand zijn vrienden voor de gek kon houden. Van al die minigames is Desert Bus misschien wel de vervelendste, langst durende en allersaaiste uit de reeks. Penn & Teller's Smoke and Mirrors werd uitgelicht in verschillende videogametijdschriften, maar doordat het Sega Mega-CD-platform in 1995 zo goed als uitgestorven was, is de video game nooit officieel uitgebracht. Dankzij het internet was het uiteindelijk toch mogelijk om Penn & Teller's Smoke and Mirrors alsnog te spelen.
Artikelindeling
Het doel in Desert Bus
In essentie kan Desert Bus beschouwd worden als een bussimulator-minigame waarin de speler de rol van een buschauffeur aanneemt en een reis moet afleggen. De reis die de speler maakt gaat van
Tucson, Arizona naar
Las Vegas, Nevada. Het klinkt als een leuke minigame, maar schijn bedriegt. Zacht gezegd moet de speler namelijk met een onoverschrijdbare snelheid van 45 mijl per uur (72.42 kilometer per uur), een erg lange weg afleggen en beleeft tijdens de rit maar weinig activiteit. Langzamer rijden mag ook, maar dat is niet aan te bevelen.
Rijden midden in Niemandsland
Op de route naar Las Vegas ziet de speler vrij weinig, namelijk alleen maar de weg en de woestijn eromheen. Af en toe verschijnt er een kleine rots en een stopbord en daar is dan ook alles mee gezegd. Wat het rijden extra saai maakt, is dat de speler nooit een bocht naar links of rechts moet maken. De gehele weg naar Las Vegas gaat in Desert Bus alleen maar rechtdoor en de speler komt ook geen ander verkeer tegen. Een volhardende speler zal op den duur zien dat het ook nacht kan worden in Desert Bus.
Weinig interactie met de bus
Je zou denken dat als er op de route weinig te beleven is, er wel veel aandacht besteed zou zijn aan de bus zelf. Helaas heeft de speler maar weinig interactie met de bus. Vreemd genoeg zijn er geen passagiers en er is ook geen radio of achtergrondmuziek om naar te luisteren. Wel hangt er een mijlenteller en een digitale klok aan het dashboard. De speler kan zijn of haar naam invoeren, zodat er op een kaartje aan de zonneklep te zien is wie de buschauffeur is. Er staat dan op het kaartje:
Your driver is (naam ingevoerd door de speler). Verder kan de speler alleen toeteren en de deur (buiten beeld) open en dicht doen. Aan die interacties heeft de speler eigenlijk niets, want er is geen ander verkeer en er zijn ook geen passagiers die in- en uitstappen. Na een aantal uur speeltijd slaat er een keer een insect te pletter tegen de voorruit.
Punten scoren en een prijs winnen
Hoewel Desert Bus tegenwoordig over komt als een doelloze minigame, had er destijds wel degelijk een reden kunnen bestaan om het te gaan spelen. Penn & Teller waren namelijk van plan om een Desert Bus-wedstrijd te organiseren waarmee een prijs te winnen was. De prijs was een geheel verzorgde busreis van Tuscon naar Las Vegas (net als in de minigame) met aan boord showgirls en een live band. Eenmaal aangekomen in Las Vegas zou de winnaar in het Bally's hotel verblijven en grote shows bijwonen. De wedstrijd kon gewonnen worden met het behalen van punten, degene die met een foto kon bewijzen de meeste punten te hebben, won de prijs.
Punten pakken, simpel toch?
Er zat echter wel een addertje onder het gras. 1 punt behalen in Desert Bus kost namelijk een speeltijd van 8 uur! Het puntensysteem in Desert Bus is als volgt opgezet: 360 mijlen afleggen met een maximale snelheid van 45 mijl per uur. Voor de 'terugweg' geldt hetzelfde. 2 punten betekent dus een speeltijd van 16 uur. Het behalen van punten is iets dat in video games normaal gesproken vrij vlot gaat, in Desert Bus vereist het praktisch een onmenselijke hoeveelheid geduld. Maximaal zouden er 99 punten behaald kunnen worden, dit betekent een totale speeltijd van 792 uur. Omgerekend naar dagen kom je dan uit op 33 dagen!
Vals spelen?
Destijds zou de geslepen speler uiteraard van alles geprobeerd willen hebben om zo makkelijk mogelijk punten te behalen. Daar hadden Penn & Teller echter een stokje voor gestoken. Voortgang opslaan kan niet en pauzeren ook niet. De start-knop van de controller indrukken, wat er normaal gesproken voor zorgt dat een videogame pauzeert, is in Desert Bus toeteren. Niet kunnen pauzeren is geen toeval. In de handleiding van Penn & Teller's Smoke and Mirrors staat daarover namelijk het volgende:
No, it's not an oversight. Does your life have a pause control? (Nee, dit hebben we niet over het hoofd gezien. Kun je, jouw leven op pauze zetten?). De speler zal dus aan één stuk door moeten blijven rijden. Penn & Teller hadden zelfs nagedacht over het feit dat een speler met het briljante idee kon komen om Desert Bus "zichzelf" te laten spelen. Het vastzetten van de A-knop voor gas geven zorgt ervoor dat de bus na een tijdje gaat uitwijken naar links of rechts en vervolgens van de weg raakt. Als dat gebeurt komt de bus stil te staan in het zand en wordt dan door een sleepwagen teruggebracht naar het begin van het spel. Om dit extra vervelend te maken staat de tijd van het terugslepen gelijk aan de speeltijd die een speler gespeeld heeft. Als iemand dus na 2 uur spelen van de weg raakt, doet de sleepwagen er 2 uur over om de bus terug te slepen naar het begin. Als de speler het terugslepen zou uitzitten dan krijg hij of zij het visitekaartje te zien van Buggs & Rudy's discount towing service, het zogenaamde bergingsbedrijf. Op dat visitekaartje staat:
The Desert Never Sleeps and Neither Do We. Open 24 Hours Call 555-3666 (De woestijn slaapt nooit en dat doen wij ook niet. Open 24 Uur Bel 555-3666).
Pauze is voor doorgewinterde spelers
Technisch gezien kan de speler even pauzeren in Desert Bus. Dit komt echter neer op nauwkeurige timing en precisie. Volgens de handleiding kun je de bus even stilzetten door te remmen en de deur open te doen. Het vervelende daaraan is dat dit alleen kan als de bus tot op de millimeter precies stilstaat naast een stopbord. Dit stopbord komt de speler maar af en toe tegen en volgens de handleiding is dit een risicovolle manoeuvre. Er is namelijk maar weinig speling in het uitlijnen en de remweg van de bus. Als de speler het toch lukt, heeft hij of zij maar heel even de tijd voordat de bus oververhit raakt en de motor niet meer start. Hoelang de pauze mag zijn, is onbekend. In de handleiding staat alleen dat je niet te lang moet blijven stilstaan bij een stopbord, eigenlijk helemaal nergens want als de bus oververhit raakt heb je verloren.
De eindstreep!
Als een speler het zou lukken om een hele rit van 8 uur uit te rijden, dan verschijnt er een scherm met een prikklok. Er wordt gevraagd of de speler wil overwerken en zelfs in dit scherm vindt de speler geen rust. De speler krijgt namelijk maar 12 seconden om een keuze te maken. Drukt de speler binnen die tijd op start dan begint de speler vrijwel direct aan de terugweg van
Las Vegas, Nevada naar
Tucson, Arizona. Als de speler niets doet en de prikklok stopt met tikken, dan staat het puntenaantal vast. Volgens de handleiding was dit het beste moment om een foto maken van de punten voor deelname aan de wedstrijd.
De prijs was een 1-aprilgrap?
Penn & Teller's Smoke and Mirrors is nooit officieel uitgebracht omdat de uitgever Absolute Entertainment in 1995 failliet ging. Ondanks het faillissement heeft de videogame toch een zekere cultstatus gekregen. Dit kwam vooral door de vele publiciteit en de bekendheid van Penn Jillette en Raymond Teller in Amerika. Toen de videogame in 2005 via het internet herontdekt werd, bleek al snel dat een prijs winnen met Desert Bus gekkenwerk geweest zou zijn. Er wordt zelfs gedacht dat er nooit een prijs te winnen was omdat de minigames van Penn & Teller's Smoke and Mirrors zogenaamde oplichtspellen zijn. Dit hangt samen met het idee dat het om een 1-aprilgrap zou gaan, gezien april de officiële maand van het uitbrengen geweest zou zijn.
Boodschap van Penn & Teller achter Desert Bus
Met Desert Bus bewezen Penn & Teller dat niet alle video games ultragewelddadig zijn. Desert Bus was zo ontworpen dat geen mens zich er eigenlijk beledigd door kon voelen of aanstoot aan kon nemen. Omdat destijds werd gedacht dat videogames morele paniek zouden veroorzaken, gaven Penn & Teller in de vorm van Desert Bus, een reactie op een uitspraak van Janet Reno, de toenmalige minister van Justitie in Amerika.
Desert Bus for Hope
Ondanks de geestdodende eentonigheid in Desert Bus, is er een komediegroep die er sinds 2007 geld mee inzamelt voor een goed doel. In een jaarlijks (in november)
terugkerende marathon Desert Bus spelen, zamelt de Canadese komediegroep
LoadingReadyRun geld in voor
Child's Play, een organisatie die speelgoed en videogames doneert aan kinderziekenhuizen over heel de wereld. De eerste Desert Bus-marathon werd live uitgezonden via een webcam en werd gespeeld door een team van vier mensen die elkaar afwisselden. De speeltijd werd verlengd wanneer er donaties werden gedaan. Penn & Teller deden zelf ook een donatie in de vorm van zowel geld, als pizza voor het team.
Nadat de tweede Desert Bus for Hope-marathon in 2008 was afgelopen, maakte LoadingReadyRun een clip genaamd
"Desert Bus Killed the Internet Star". Een parodie op het liedje
"Video Killed the Radio Star" van
The Buggles.
Vanwege de COVID-19 (Corona)-pandemie kon het LoadingReadyRun team niet bijeenkomen voor de Desert Bus for Hope 2020-marathon. Hierdoor stonden zij live vanuit hun huis met elkaar in verbinding via de streamingdienst Twitch. Via remote desktop software konden ze virtueel de besturing van de bus overnemen van elkaar.
Jaar | Naam | Ingezameld (Amerikaanse dollar) |
2007 | Desert Bus for Hope | $22,805.00 |
2008 | Desert Bus for Hope 2: Bus Harder | $70,423.79 |
2009 | Desert Bus for Hope 3: It's Desert Bus 6 in Japan | $140,449.68 |
2010 | Desert Bus for Hope 4: A New Hope | $208,250.00 |
2011 | Desert Bus for Hope 5: De5ert Bus | $383,125.10 |
2012 | Desert Bus for Hope 6: Desert Bus 3 in America | $443,165.29 |
2013 | Desert Bus for Hope 007 | $521,450.00 |
2014 | Desert Bus for Hope 8 | $643,242.58 |
2015 | Desert Bus for Hope 9: The Joy of Bussing | $680,119.00 |
2016 | Desert Bus X | $695,152.57 |
2017 | Desert Bus 2017 | $650,250.00 |
2018 | Desert Bus 2018 | $730,289.37 |
2019 | Desert Bus 2019: Untitled Bus Fundraiser | $864,415.01 |
2020 | Desert Bus 2020 | $987,036.00 |
Hoewel Desert Bus makkelijk weggezet kan worden als de langst durende, allersaaiste minigame ter wereld, heeft het om die reden een permanente plek gekregen in videogamegeschiedenis. Vooral door de positieve aandacht vanuit LoadingReadyRun, is Desert Bus onder andere te downloaden vanuit de Android Play Store. Ook is er een gratis VR (Virtual Reality)-versie op Steam te spelen. Deze versie is een hele verbetering want dit keer is er een radio om naar te luisteren en kun je in multiplayer vrienden als passagier meenemen.
Lees verder